شاخص GDP چیست؟
جی دی پی (GDP) مخفف عبارات «Gross Domestic Product» به معنی «تولید ناخالص داخلی» است. به ویژه ارزش کالاها و خدمات تولید شده توسط کشور. تمام کالاها و خدمات تولید شده صرف نظر از اینکه در داخل کشور استفاده می شود یا به کشورهای دیگر صادر می شود، در تولید ناخالص داخلی لحاظ می شود.
تولید ناخالص داخلی معمولاً به صورت درصدی از تغییر در نرخ سه ماهه یا سالانه بیان می شود. این درصد به عنوان نرخ رشد شناخته می شود. اکثر اقتصاددانان موافق هستند که نرخ رشد تولید ناخالص داخلی قوی 2-3٪ است.
شما می توانید از تولید ناخالص داخلی هنگام انجام تحلیل های بنیادی برای تحلیل روندهای تاریخی، پیش بینی آینده اقتصادی یک کشور و مقایسه یک اقتصاد با اقتصاد دیگر استفاده کنید. اکنون که می دانید تولید ناخالص داخلی چیست و فعالیت اقتصادی آن چیست، بیایید ببینیم که بازارهای فارکس چگونه به اعلامیه های تولید ناخالص داخلی واکنش نشان می دهند.
انتشار داده های اقتصادی برای هر معامله گر فارکس ضروری است، به ویژه گزارش های بسیار مهم مانند تولید ناخالص داخلی یک کشور، که وضعیت کلی اقتصاد مربوطه را منعکس می کند. چنین داده هایی نوسان ایجاد می کنند و گمانه زنی های زیادی همیشه قبل از آنها وجود دارد. بازیگران بازار این بخش مهم از داده های اقتصادی را برای ورود به موقعیت جدید یا اضافه کردن به موقعیت فعلی نظارت می کنند، اما در بیشتر موارد از آن در ترکیب با سایر عوامل تعیین کننده روند استفاده می کنند.
گزارش تولید ناخالص داخلی وزن زیادی برای معامله گران ارز دارد. این به عنوان شاهدی از رشد در یک اقتصاد مولد است، در حالی که نشان دهنده انقباض در یک اقتصاد غیرمولد است. در نتیجه، معامله گران ارز به دنبال نرخ های بالاتر رشد خواهند بود به عنوان نشانه ای از اینکه نرخ های بهره همان جهت را دنبال خواهند کرد. اگر یک اقتصاد نرخ رشد قوی را تجربه کند، مزایا در نهایت بر مصرف کننده تأثیر می گذارد ؛ احتمال هزینه کردن را افزایش می دهد. به نوبه خود، مخارج بالاتر منجر به افزایش قیمت ها می شود، که بانک های مرکزی اگر تلاش کنند آن را مهار کنند شروع به پیشی گرفتن از نرخ رشد اقتصادی می کنند (تورم شدید ایجاد می شود).
چهار مولفه تولید ناخالص داخلی چیست؟
چهار مولفه تولید ناخالص داخلی مصرف، سرمایه گذاری، دولت و صادرات خالص است. این دسته ها کانال های مختلفی را تشکیل می دهند که از طریق آنها همه کالاها و خدمات به فروش می رسد. بیایید به هر یک عمیق تر نگاه کنیم.
مصرف: شامل کلیه خریدهای افراد برای استفاده خود می شود. این شامل کالاهای بادوام مانند غذا و پوشاک، کالاهای بادوام مانند اتومبیل و لوازم خانگی و خدمات ارائه شده توسط کارگرانی مانند مکانیک ها یا وکلا می شود.
سرمایه گذاری: خریدهای انجام شده توسط یک واحد تجاری را توصیف می کند. آنها به کالاهای ثابت و موجودی تقسیم می شوند. کالاهای ثابت هر چیزی است که توسط یک شرکت خریداری می شود مانند املاک، حقوق ثبت اختراع، ماشین آلات و حتی حقوق کارمندان. همه کالاهای ثابت به استثنای زمین مستهلک یا مستهلک می شوند. از سوی دیگر، موجودی کالا، تمام کالاهای تولید شده توسط یک شرکت است که فروخته نشده است. هنوز هم در ارزش یک تجارت حساب می شود زیرا در نظر گرفته می شود که در نهایت درآمد ایجاد می کند.
دولت: در تولید ناخالص داخلی مخارجی را که توسط دولت ها انجام می شود، از قبیل پرداخت به کارگران ملکی، هزینه های نظامی و هزینه های زیرساختی توصیف می کند. این مؤلفه های تولید ناخالص داخلی دولت به عنوان کالاها و خدمات تولید شده در کشور در نظر گرفته می شوند، بنابراین هزینه های آنها در محاسبه تولید ناخالص داخلی لحاظ می شود. هزینه های زیرساختی گاهی اوقات به عنوان سرمایه گذاری دولتی نامیده می شود.
صادرات خالص(Ne): شامل کلیه کالاها و خدماتی است که در داخل کشور تولید می شود اما به خارجی ها فروخته می شود. خالص واردات با کسر هزینه های واردات از سود صادرات محاسبه می شود. واردات در داخل کشور تولید نمی شود، بنابراین هزینه های آن کالاها و خدمات بین المللی در واقع از تولید ناخالص داخلی یک کشور کم می شود، زیرا پول پرداخت شده از اقتصاد خارج می شود.
چگونه تولید ناخالص داخلی را محاسبه کنیم؟
تولید ناخالص داخلی ارزش تمام کالاها و خدمات تولید شده برای فروش در یک کشور خاص را اندازه گیری می کند. سه رویکرد اصلی برای محاسبه تولید ناخالص داخلی وجود دارد، اگرچه همه آنها بدون توجه به فرمول، ارقام یکسانی را ارائه می دهند. اینها بر اساس هزینه، بازده و درآمد است.
تولید ناخالص داخلی بر اساس هزینه
رویکرد هزینه ای به تولید ناخالص داخلی، فعالیت های هزینه ای توسط شهروندان، مشاغل خصوصی، دولت و تفاوت بین ارقام صادرات و واردات گفته می شود.
تولید ناخالص داخلی: (E) = C + I + G + Nx
c – مخارج مصرف کننده (Consumer Spending): میزان هزینه های مصرف کنندگان محلی که بیش از دو سوم تولید ناخالص داخلی را نشان می دهد و اعتماد به نفس مصرف کننده را به یک پیش بینی کننده اصلی رشد تبدیل می کند.
I- سرمایه گذاری (Investments): میزان سرمایه گذاری داخلی توسط شرکت های خصوصی که نشان دهنده اعتماد بنگاه های داخلی به سرمایه گذاری در فعالیت های تجاری و اشتغال است.
g – مخارج دولتی (Government Expenditure): میزان هزینه های دولت در زیرساخت ها و صنعت که نشان دهنده سطح تقاضای اساسی برای اقتصاد است.
Nx: تراز خالص تجارت (Net balance of trade): تفاوت بین صادرات و واردات، نشان دهنده ارزش به دست آمده از فروش محصولات داخلی به خارج، منهای ارزش صرف شده برای اقتصادهای خارجی.
تولید ناخالص داخلی بر اساس تولید
تولید ناخالص داخلی(P) = مجموع کل خروجی تولید – مجموع هزینه های نهاده میانی
جمع کل بازده تولید: ارزش کل کالاها و خدمات تولید شده
مجموع هزینه های نهاده میانی: ارزش کل هزینه های تولید کالا و خدمات
تولید ناخالص داخلی بر اساس درآمد
تولید ناخالص داخلی بر اساس درآمد را می توان ترکیبی از رویکردهای هزینه و تولید در نظر گرفت. این شامل طیف گسترده ای از اقلام از درآمد حقوق کارمندان و سود مشاغل گرفته تا مالیات های دولتی و بازگشت سود است.
تولید ناخالص داخلی(I) = کل درآمد ملی + مالیات + استهلاک + Nx
مجموع درآمد ملی(Total National Income): شامل طیف وسیعی از اقلام مانند حقوق، سود کسب و کار، مالیات دولتی و بازده بهره.
مالیات(Taxes): مالیات های مستقیم و غیرمستقیم مختلف مانند مالیات بر دارایی و مالیات بر درآمد.
استهلاک(Depreciation): سرمایه ذخیره شرکت ها برای جایگزینی ابزارهای فرسوده کسب و کار.
Nx: همانند رویکرد هزینه، تفاوت کل بین صادرات و واردات.
نحوه استفاده از تولید ناخالص داخلی در تحلیل بنیادی برای فارکس
شما می توانید از تولید ناخالص داخلی هنگام انجام تحلیل بنیادی برای تحلیل روند های تاریخی، پیش بینی آینده اقتصادی یک کشور و مقایسه یک اقتصاد با اقتصاد دیگر استفاده کنید. اکنون که می دانید تولید ناخالص داخلی چیست، بیایید ببینیم که بازارهای فارکس چگونه به اعلامیه های تولید ناخالص داخلی واکنش نشان می دهند.
چگونه تولید ناخالص داخلی بالا بر ارزها در دراز مدت تأثیر می گذارد؟
تولید ناخالص داخلی بالا با افزایش تقاضا برای ارز، هم در داخل و هم در سطح بین‌المللی، در بلندمدت بر ارزها تأثیر می گذارد. این کشورهای با تولید ناخالص داخلی بالا به عنوان اقتصاد های رو به رشد در نظر گرفته می شوند، زیرا اندازه اقتصاد آنها به معنای واقعی کلمه از نظر ارزش پولی در حال رشد است.
به عنوان مثال، اگر یک کشور تولید ناخالص داخلی 3.53 تریلیون دلار داشته باشد و نرخ رشد سالانه 7 درصد را برای یک سال کامل حفظ کند، اقتصاد آن به 3.78 تریلیون دلار رشد خواهد کرد. این رشد 247 میلیارد دلاری است.
این رشد تقاضا برای ارز اقتصادی را نیز افزایش می دهد. شما می توانید این را با یادآوری این نکته به خاطر بسپارید که تولید ناخالص داخلی بالا ناشی از افزایش نرخ تولید است که خود به معنای افزایش تقاضا برای محصولات کشور است. در این حالت عرضه بر اساس تقاضا است. تقاضای زیاد برای محصولات یک کشور نیز معمولاً به این معنی است که تقاضای بالایی برای ارز کشور برای خرید محصولات آن کشور وجود دارد. زمانی که رشد اقتصادی یک کشور و همراه با آن تقاضا برای پول آن از رشد اقتصادی یک کشور دیگر بیشتر شود، ارزش نرخ مبادله دو ارز تغییر می کند.
برای مثالی از نحوه استفاده از تولید ناخالص داخلی در معاملات فارکس، اجازه دهید نرخ رشد بلندمدت تولید ناخالص داخلی بین ناحیه یورو و ایالات متحده و ارزش EUR/USD را بررسی کنیم. نمودار زیر تولید ناخالص داخلی سالانه ایالات متحده و اتحادیه اروپا را از سال 2004 تا 2017 نشان می دهد.
بلافاصله قبل از بحران مالی جهانی در سال 2008، ناحیه یورو از نظر عملکرد اقتصادی بالاتر از ایالات متحده بود. پس از وقوع بحران، هر دو اقتصاد در سال 2009 وارد رکود شدند. رکود معمولاً با دو دوره متوالی رشد منفی تولید ناخالص داخلی تعریف می شود.
پس از بحران، نرخ تولید ناخالص داخلی سالانه ایالات متحده به طور مداوم بالاتر از منطقه یورو بود. این نشان می دهد که اقتصاد منطقه یورو بدتر از ایالات متحده آسیب دیده است و بهبود آن زمان بیشتری طول کشیده است. از سال 2010 تا 2011 مشکلات اقتصادی بعدی مانند بحران بدهی یونان اروپا را تکان داد.
اکنون بیایید نرخ رشد تولید ناخالص داخلی نشان داده شده در بالا را با ارزش EUR/USD مقایسه کنیم، جفت ارز فارکس نشان دهنده هر دو اقتصاد است. یورو از اواسط سال 2005 تا اوایل سال 2008 به طور پیوسته در برابر دلار در حال افزایش بود. با بررسی نمودار بالا، این به زمانی مرتبط است که نرخ تولید ناخالص داخلی منطقه یورو بالاتر از ایالات متحده بود.
با این حال، به زودی، بحران مالی اروپا را به همان اندازه که ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داد، تحت تأثیر قرار داد. دلار قبلاً به دلیل بحران کاهش ارزش خود را تجربه کرده بود، بنابراین زمانی که یورو از این روند پیروی کرد، ارزش آن به شدت و به سرعت در برابر دلار کاهش یافت.
سپس دلار بهبود یافت در حالی که بحران بدهی یونان و سایر مسائل اروپا را تحت تأثیر قرار داد، همانطور که در نرخ تولید ناخالص داخلی این کشور منعکس شد. این اختلاف بین دو اقتصاد باعث فروش یورو در سال 2014 شد و ارزش یورو/دلار آمریکا را کاهش داد.
تولید ناخالص داخلی اسمی در مقابل تولید ناخالص داخلی واقعی
قیمت کالاها و خدماتی که در محاسبه تولید ناخالص داخلی گنجانده شده است به دلیل عوامل زیادی و عمدتاً تورم می تواند در نوسان باشد. برای تعیین اینکه آیا قیمت ها به دلیل فعالیت های تجاری واقعی یا تورم تغییر می کند، دو معیار ایجاد شد:
تولید ناخالص داخلی اسمی: بر اساس قیمت های فعلی بازار، بدون در نظر گرفتن تورم یا کاهش تورم.
تولید ناخالص داخلی واقعی: بر اساس تولید ناخالص داخلی اسمی، تنظیم شده برای تورم.
تولید ناخالص داخلی واقعی = (تولید ناخالص داخلی اسمی) / (تخفیف دهنده تولید ناخالص داخلی)
تولید ناخالص داخلی واقعی تعدیل شده با تورم با تقسیم تولید ناخالص داخلی اسمی به یک مرجع تورمی که به عنوان کاهش دهنده تولید ناخالص داخلی شناخته می شود، محاسبه می شود. کاهش دهنده تولید ناخالص داخلی، نرخ تورم یک سال پایه (به عنوان مثال، سال قبل) را با یافتن نسبت بین تولید ناخالص داخلی اسمی سال پایه و تولید ناخالص داخلی واقعی محاسبه می کند.
کاهش دهنده تولید ناخالص داخلی = [(تولید ناخالص داخلی اسمی سال پایه) / (تولید ناخالص داخلی واقعی سال پایه)]× 100
ارزش کاهش دهنده تولید ناخالص داخلی برای تعدیل تولید ناخالص داخلی اسمی سال جاری استفاده می شود تا زمانی که تغییرات قیمت ها ناشی از تورم را محاسبه می کنیم، ارزش کل اقتصادی واقعی چقدر است. تولید ناخالص داخلی واقعی برای مقایسه سال به سال استفاده می شود، در حالی که سه ماهه همان سال با تولید ناخالص داخلی اسمی مقایسه می شود.
چگونه تولید ناخالص داخلی بر ارزها در کوتاه مدت تأثیر می گذارد؟
اگر گزارش تولید ناخالص داخلی به میزان قابل توجهی کمتر یا بیشتر از آن چیزی باشد که اقتصاددانان و معامله گران انتظار داشتند، تولید ناخالص داخلی می تواند به سرعت بر ارزها تأثیر بگذارد. یک تولید ناخالص داخلی که مطابق انتظار است، ممکن است بازارهای فارکس را نیز متحول کند، اما به احتمال زیاد نه به اندازه خیلی بالا. در این موارد، می خواهید مطالعه فعلی را با فصل ها و سال های گذشته و همچنین گزارش های جدید سایر کشورها مقایسه کنید.
وقتی تولید ناخالص داخلی واقعی بالاتر از تولید ناخالص داخلی مورد انتظار است:
زمانی که تولید ناخالص داخلی واقعی یک کشور از انتظارات بازار فراتر رود، نشان دهنده یک اقتصاد قوی تر از حد انتظار است. معامله گران فارکس این را به عنوان یک شگفتی اقتصادی مثبت می دانند که منجر به افزایش اعتماد به ارز کشور می شود.مشاهده و درک اقتصاد قوی، سرمایه گذاران خارجی را جذب می کند زیرا آنها به دنبال بازدهی بالاتر و ریسک های کمتر در بازار صعودی هستند. در نتیجه تقاضا برای ارز کشور در بازار فارکس افزایش می یابد و باعث افزایش ارزش آن در برابر سایر ارزها می شود. پس از آن معامله گران می توانند موقعیت خود را برای ورود به یک موقعیت در ارز قوی تر تنظیم کنند و انتظار سود بیشتر را داشته باشند.
به عنوان مثال، فرض کنید یکی در حال معامله USD/EUR است، و تولید ناخالص داخلی واقعی بالاتر از حد انتظار در ایالات متحده است، که نشان دهنده اقتصاد قوی تر است. در آن صورت، معامله گران فارکس این را نشانه مثبتی برای دلار آمریکا (USD) در برابر یورو خواهند دید. آنها انتظار افزایش نرخ بهره را از سوی فدرال رزرو دارند. از این رو، تقاضا برای دلار در بازار فارکس افزایش می یابد و باعث افزایش آن در برابر سایر ارزها می شود. معامله گران با پیش بینی سود بیشتر و خروج از یورو، موقعیت های بیشتری را در USD وارد خواهند کرد.
زمانی که تولید ناخالص داخلی واقعی کمتر از تولید ناخالص داخلی مورد انتظار باشد:
در مقابل، اگر تولید ناخالص داخلی واقعی کمتر از آنچه مورد انتظار بود باشد، نشان دهنده عملکرد ضعیف تر اقتصادی و چالش های بالقوه در اقتصاد است. این می تواند منجر به از دست دادن اعتماد به ارز کشور در بین معامله گران فارکس شود. آنها ممکن است برای hold یا long شدن ارز، از ترس بی ثباتی اقتصادی و عدم اطمینان، مردد شوند. در نتیجه تقاضا برای ارز در بازار فارکس کاهش می یابد و باعث کاهش ارزش آن در برابر سایر ارزها می شود. معامله گران پس از آن ممکن است موقعیت خود را برای خروج از ارز ضعیف تر تنظیم کنند و انتظار ضرر بیشتر را داشته باشند.
حال، فرض کنیم که کسی می‌خواهد EUR/USD معامله کند، و تولید ناخالص داخلی واقعی کمتر از حد انتظار در منطقه یورو است، که نشان دهنده اقتصاد ضعیف تر است. معامله گران فارکس این موضوع را برای یورو (EUR) منفی می بینند و انتظار تاخیرهای احتمالی در سیاست های سختگیرانه بانک مرکزی اروپا را دارند. در نتیجه، تقاضا برای یورو در بازار فارکس کاهش می یابد و باعث کاهش ارزش آن در برابر سایر ارزها می شود. بنابراین، معامله گران از موقعیت های یورو خارج می شوند و انتظار کاهش بیشتر را دارند و موقعیت های بیشتری را در ارزها در برابر آن وارد می کنند، مثلا در این مورد، USD.
زمانی که تولید ناخالص داخلی واقعی برابر با تولید ناخالص داخلی مورد انتظار باشد:
اگر تولید ناخالص داخلی واقعی با انتظارات بازار مطابقت داشته باشد، تأثیر فوری بر معاملات فارکس ممکن است کمتر باشد. با این حال، معامله گران به نظارت دقیق اوضاع ادامه می دهند زیرا عوامل دیگر همچنان می توانند بر حرکت ارز تأثیر بگذارند. حتی اگر تولید ناخالص داخلی با انتظارات همسو باشد، فعالان بازار به سایر شاخص‌های اقتصادی، سیاست‌های بانک مرکزی و احساسات بازار جهانی توجه می کنند. هر گونه تحول غیرمنتظره در این زمینه ها می تواند به سرعت احساسات بازار را تغییر دهد و منجر به حرکت های ارزی قابل توجهی شود.
به عنوان مثال، پس از معامله EUR و USD در مثال های بالا، می خواهید در حال حاضر AUD/NZD معامله کنید. در این مورد، تولید ناخالص داخلی واقعی با انتظارات استرالیا مطابقت دارد، بدون هیچ شگفتی اقتصادی. در چنین شرایطی، معامله گران فارکس برای ارزیابی عملکرد دلار استرالیا (AUD) روی عوامل دیگری مانند سیاست های بانک مرکزی استرالیا، تراز تجاری و قیمت های کالا تمرکز خواهند کرد. آنها به جای تکیه بر تولید ناخالص داخلی استرالیا، بر اساس ترکیبی از این عوامل برای AUD تصمیمات تجاری خواهند گرفت.
تولید ناخالص داخلی و تورم
اغلب رشد تولید ناخالص داخلی را می توان با تورم خنثی کرد. اگر تولید ناخالص ناخالص 7 درصد و تورم برای همین دوره 4 درصد باشد، نرخ رشد 3 درصد اعلام می شود. تورم می تواند پیشرفتی را که با رشد تولید ناخالص داخلی بالا حاصل می شود، از بین ببرد، اگر به اندازه کافی بالا باشد که با تولید ناخالص داخلی مطابقت داشته باشد یا از آن پیشی بگیرد. به همین دلیل است که بانک های مرکزی گاهی اوقات بر تعدیل تورم به عنوان راهی برای حرکت تولید ناخالص داخلی تأثیر می‌گذارند.
همچنین به همین دلیل است که اکثر اقتصاددانان بر روی محدوده 2 تا 3 درصدی که قبلاً به عنوان بهترین نرخ تولید ناخالص داخلی ذکر شد، قائل شدند. درصد بالاتر ممکن است باعث افزایش سرسام آور تورم شود، اما هر رشد پایین تر و تولید ناخالص داخلی آنقدر سریع افزایش نمی یابد که تقاضای ارز را افزایش دهد.
